Nu & toen.

Wij zeggen JA!

Al heel wat jaartjes mag ik meedraaien in de trouwwereld en al heel veel bruidsparen voor mijn camera gehad, en zo gevarieerd, van hele hippe stelletjes, uitbundig, of juist heel bescheiden, of uitpakkende bruidsparen, ook alle leeftijden voorbij zien komen, want er wordt getrouwd op alle leeftijden, de liefde is niet leeftijdgebonden, prachtig toch.

Ook de trouwlocaties waar ik de bruiloften mocht fotograferen zijn zeer gevarieerd, van kastelen tot stranden, tuinen, in kantines van het werk, in een boerenschuur, landhuizen, iedereen trouwt op een manier die bij hun past, geweldig om te zien en te ervaren.

In de loop van de jaren is er ook veel veranderd met de trends en de belevingen van de grote dag, voorheen was het standaard naar het gemeentehuis, maar nu kom ik bijna niet meer in het gemeentehuis, de meeste stellen kiezen voor een andere trouwlocatie, er kan en mag steeds meer, zo wordt de trouwdag echt jullie dag, heel tof natuurlijk.

Ik denk zo’n twee jaar geleden sprak ik een dame van rond de 80 jaar, zij was in de ’70 en ’80 fotograaf geweest, toen waren het echt hele andere tijden, zij vertelde mij dat zij in het trouwhoogseizoen, twee of soms wel eens drie bruidsparen per dag, per dag(!) fotografeerde … mijn ogen sperde groot en vroeg ‘hoe dan?’ Haar bruidsparen kwamen vaak allemaal uit dezelfde regio/dorp, iedereen had toen dezelfde fotograaf, wel zo makkelijk, zeker voor de fotograaf, maar zij vertelde dat er voor ieder bruidspaar in de ochtend een uurtje voor de fotosessie was, zij kwam bij de bruid thuis, waar de bruidegom dan al was en daar startte de fotosessie, de bruidegom moest aanbellen bij de voordeur, bruid deed de deur open, kus en hup de auto in, vaak was er 1 fotolocatie waar ze heen ging met het bruidspaar, een tuin, strand of de haven, maar net wat het bruidspaar wilde, de foto’s werden geschoten, zij ging naar het volgende bruidspaar en het proces herhaalde zich bij het tweede stel, en zo nog een keer …

In de middag stond zij, de fotograaf, bij het gemeentehuis waar al deze bruidsparen trouwden, de eerste vaak om 13.00uur, de tweede om 14.30uur en eventueel de derde om 16.00uur. Bij het gemeentehuis maakte zij foto’s dat het bruidspaar naar binnenliep waarbij de gasten een entree creëerden, de ceremonie werd vastgelegd, het ja-woord, de kus, het tekenen van de akte en hup weer naar buiten, waar alle daggasten als gezin op de foto gingen op het moment dat zij naar buiten kwamen. De gasten van het volgende bruidspaar stonden ook alweer klaar en zo herhaalde het proces nog een keer in hetzelfde gemeentehuis.

Dus nee hoor, geen foto’s van het aankleden of voorbereidingen, of van de bruidstaart of andere details, of een sfeerimpressie van de borrel of het diner, de openingsdans, als die er was, nee, ook niet.

Verschilletje met nu hé?